>

Κτήμα Οικογένειας Παυλόπουλου - Βιολογικές καλλιέργειες - βότανα -αναπαραγωγή - εκτροφή ζωικού κεφαλαίου …

Λεοντάριον Αρκαδίας

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Λεοντάρι Αρκαδίας - Ιστορική Αναδρομή

 Η Ιστορία του τόπου μας .. 

Επιβλητικό και μόνο στο άκουσμα το όνομα του, επιβλητική όμως και η ιστορία του, όπως και εν γένει το παρουσιαστικό του, με τα έντονα Βυζαντινά χαρακτηριστικά του .


                                            Βυζαντινός Ι.Ναός - Αγ. Αποστόλων

Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, το όνομά του, το οποίο σημειωτέων, διαιωνίζεται ιστορικά, οφείλεται σε κάποια ισχυρή κοινωνικά και οικονομικά προσωπικότητα που ονομαζόταν Λεοντάρης ή Λεοντάριος και ο οποίος μετοίκισε στην περιοχή στα χρόνια του Αλέξιου Α΄ Κομνηνού, δηλαδή στις αρχές του 12 ου αιώνα και μεταξύ των ετών 1081 και 1118. Η παράδοση, ωστόσο, φέρνει ως τις μέρες μας και μια ακόμη εκδοχή: το Βυζαντινό κάστρο του Λεονταρίου, λέγεται, πως από απόσταση έμοιαζε με καθισμένο λιοντάρι, άποψη, η οποία δεν αποκλείεται να ενέχει και τις αναμνήσεις των κατοίκων από την γλυπτική αναπαράσταση ενός λιονταριού, σε μία κρήνη που κοσμούσε την περιοχή κατά την εποχή της ύστερης αρχαιότητας.

Το Λεοντάρι είναι ένα ιστορικό χωριό της Αρκαδίας, χτισμένο στις βόρειες πλαγιές του Ταϋγέτου, σε υψόμετρο 540 μ. Ο μόνιμος πληθυσμός του προσεγγίζει τους 250 κατοίκους, τον χειμώνα, ενώ μέχρι τα τέλη του 2010 αποτελούσε την έδρα του Δήμου Φαλαισίας. Στο βόρειο τμήμα του χωριού υψώνεται ο λόφος με το φρούριο, απομεινάρι της δόξας που γνώρισε το Λεοντάρι επί Βυζαντίου, ατενίζοντας επιβλητικά τον κάμπο της Μεγαλόπολης, και το Λύκαιο όρος, περιστοιχισμένο το χωριό από ιστορικά Μοναστήρια, όπως του Μπούρα και το Αμπελάκι, με την ευρύτερη περιοχή του, να προσδιορίζεται δυτικά από τον ποταμό Καρνίων του οποίου το τοπικό προσωνύμιο είναι Ξερίλας ... με το περίφημο τοξοτό γεφύρι του, και βόρεια από τον ποταμό Κουτουφαρίνα, παραπόταμοι και οι δύο του Αλφειού... 


                                        Ι. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου - Αμπελάκι

Το Λεοντάρι είναι χτισμένο εκεί που κάποτε οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ιδρύσει τον οικισμό του Λεύκτρου, όπως επιβεβαιώνουν τα ευρήματα, κυρίως δείγματα κεραμικής και λιγοστά αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη. Ευρήματα, που είναι αρκετά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, όχι μόνο για να ταυτίσουν το σημερινό Λεοντάρι με το αρχαίο Λεύκτρο, αλλά και για να αποδείξουν πως κατοικήθηκε από την Αρχαϊκή έως και την Ελληνιστική εποχή, δηλαδή από τον 7  αι. π.Χ. έως το 31 π.Χ., ενώ στην Ρωμαϊκή περίοδο έχασε την αίγλη του  από την πόλη της Σπάρτης. Μετά τη μάχη των Λεύκτρων, όμως κατέρρευσε η Σπαρτιατική ηγεμονία, οπότε οι Αρκάδες πέρασαν στην ηγεμονία των Μακεδόνων κι ο Φίλιππος έγινε δεκτός στην Αρκαδία, το 303 π.χ. Στα χρόνια της παρακμής που ακολούθησαν, όλη η ευρύτερη περιοχή δέχθηκε επιθέσεις και λεηλατήθηκε από τους Γότθους, ως την κατάληψή της από τους Φράγκους, με τα εδάφη της Αρκαδίας να ανακτώνται το 1330 από τον Ανδρόνικο Παλαιολόγο.

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

Λευκός Ελβετικός Ποιμενικός,

Ιστορία - Φυλή 

Ο Max Emil Friedrich von Stephanitz (30 Δεκ 1864 - 22, Απρ 1936) ήταν ένας Γερμανός κτηνοτρόφος σκυλιών ο οποίος ανάπτυξε τη Γερμανική Shepherd Dog φυλή, όπως είναι σήμερα γνωστή, καθορίζοντας το σύνολο κατευθυντήριων γραμμών για το πρότυπο της φυλής, και ήταν ο πρώτος πρόεδρος της η Verein für Deutsche Schaferhunde (SV), η οποία ιδρύθηκε στις 22 Απριλίου 1899 μαζί με τον φίλο του Artur Meyer, δίνοντας έτσι την γενικότερη ονομασία της φυλής Shepherd DOG .. ( Ποιμενικός ).

                          
Γεννήθηκε στη Δρέσδη , στο Βασίλειο της Σαξονίας, και ήταν Αξιωματικός του ιππικού  υπηρετώντας για αρκετό διάστημα στο Κτηνιατρικό Κολέγιο του Βερολίνου. Αγόρασε το πρώτο σκύλο του, τον  Hektor Linkrshein το 1899 και άλλαξε το όνομά του σε Horand von Grafrath . Ο Horand χρησιμοποιήθηκε ως "το" πρωτογενές stud αναπαραγωγής από τον Stephanitz και άλλους εκτροφείς και είναι το θεμέλιο του Γερμανικού Ποιμενικού φυλή, όπως την ξέρουμε σήμερα .

 Ο Stephanitz χρησιμοποίησε τις γνώσεις που είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Κτηνιατρικό Κολέγιο και μέσα από συνεχείς διασταυρώσεις αναπαραγωγής  επιδίωξε  την παραγωγή ενός προτύπου Κρίνοντας με βάση την οπτική γωνία των οστών, τις αναλογίες και τη συνολική μέτρηση. Ο Horand γιος του  Hektor ν. Schwaben και τα εγγόνια του, Heinz v. Starkenburg, και Beowolf  συνέχισαν το  Πιλοτικό αυτό έργο του, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην συνέχεια, για την σημερινή  τυποποίηση της φυλής. 

Ο Λευκός Γερμανικός Ποιμενικός 

Η έρευνα έχει δείξει ότι ένα υπολειπόμενο  αλληλόμορφο στο γονίδιο επέκτασης (Ε) στον γενετικό κώδικα DNA είναι τουλάχιστον εν μέρει υπεύθυνο για το λευκό χρώμα του τριχώματος. Το (Ε) γονίδιο, τώρα αναγνωρίζεται ως ο μελανοκορτίνης 1 υποδοχέαγονιδίου (mc1r), και είναι ένα από τα δύο γονίδια που είναι γνωστά στον γενετικό  κώδικα για αλληλόμορφα που είναι απολύτως θεμελιώδες στο σχηματισμό όλων των Γερμανικών Ποιμενικού στις παραλλαγές του χρωματιστού του τριχώματός τους .  


Στα Γερμανικά Shepherds το  γονίδιο για το λευκό τρίχωμα προέρχεται από  ένα λευκό σκυλί βοσκής που ονομάζεται Greif  και ήταν ο παππούς του Horand von Grafrath, του   σκύλου που αναγνωρίστηκε ως το θεμέλιο όλων των σύγχρονων της Γερμανικής bloodlines Shepherd. Οι πληροφορίες που παρέχονται στις αρχές - βιβλία στη Γερμανική Shepherd κάνουν λόγο για τον  Greif και άλλα λευκά Γερμανικά σκυλιά βοσκής, με όρθια αυτιά και μια γενική περιγραφή του σώματος που μοιάζει με τον σύγχρονο Γερμανικό Ποιμενικό, δείγματα τα όποια εμφανίζονται στην Ευρώπη ήδη από το 1882.